NEVER TRY TO TRICK ME WITH A KISS, Sylvia Plath (1932 - 1963)

Never try to trick me with a kiss
Pretending that the birds are here to stay;
The dying man will scoff and scorn at this.

A stone can masquerade where no heart is
And virgins rise where lustful Venus lay:
Never try to trick me with a kiss.

Our noble doctor claims the pain is his,
While stricken patients let him have his say;
The dying man will scoff and scorn at this.

Each virile bachelor dreads paralysis,
The old maid in the gable cries all day:
Never try to trick me with a kiss.

The suave eternal serpents promise bliss
To mortal children longing to be gay;
The dying man will scoff and scorn at this.

Sooner or later something goes amiss;
The singing birds pack up and fly away;
So never try to trick me with a kiss:
The dying man will scoff and scorn at this.

SULA (1973), της Toni Morrison

There aren't any more new songs and I have sung all the ones there are. I have sung them all. I have sung all the songs there are.

Όταν η γλώσσα γίνεται μαγεία, όταν το μυθιστόρημα ντύνεται τα χρώματα της ποίησης, όταν η αφήγηση σε κρατά σε δεσμά ονειρικά μα σκληρά και βίαια σαν εφιάλτη, τότε ξέρεις ότι διαβάζεις Toni Morrison. Στο Sula, δεύτερο μόλις μυθιστόρημά της, συναντάμε για μία και μοναδική φορά στο έργο της μια συμβατική εισαγωγή, ένα πρόλογο στο χώρο και στην κοινότητα όπου όλα θα λάβουν χώρα. Μέχρι τα μισά, οι σελίδες αφήνουν μόνο εκλάμψεις του ανεπανάληπτου ταλέντου της Αφροαμερικανίδας συγγραφέως. Από εκεί και μετά, όμως, οι αισθήσεις παραδίνονται. Στο επίκεντρο βρίσκεται η φιλία ανάμεσα στη Sula και τη Nel, μια σχέση ξεχωριστή που μολύνθηκε από το αίσθημα της ιδιοκτησίας, από τη χαώδη απόσταση ανάμεσα στην ελευθερία και την αναγκαιότητα, η καθεμιά αφοσιωμένη στο δικό της μονοπάτι. Σε ένα μυθιστόρημα για την αμφισημία, τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στο καλό και το κακό και τις γκρίζες - από τη σκιά του γυρισμένου μας βλέμματος - περιοχές όπου αλληλοκαλύπτονται, η Morrison θα μιλήσει για τη δειλή στροφή μιας φοβισμένης κοινότητας: τα μέλη της χρειάζονται κάποιον για να στρέφουν τα επιδεικτικά τους δάχτυλα, να παίζει το ρόλο του κακού, να γίνει το κέντρο και ο πυρήνας της (αγωνιωδώς διατηρηθείσας) ηθικής τους ακεραιότητας. Σχολιάζοντας, όπως πάντα, τη θέση της γυναίκας, αυτή τη φορά θα ερευνήσει τις συνέπειες των επιλογών της, όχι απέναντι στην κοινωνία, αλλά απέναντι σε μια άλλη γυναίκα. Σε μια φίλη. Το ανοιχτό αυτί της συγγραφέως στην «μαύρη» καθομιλουμένη γοητεύει το χαρτί και οι πρώτοι, σπουδαίοι πειραματισμοί πάνω στις δυναμικές της γλώσσας κάνουν εδώ την εμφάνισή τους. Γλώσσα συμβιβασμού και γλώσσα αντίδρασης, γλώσσα ελεύθερη και γλώσσα υποταγμένη. Eva, Hannah, Nel και Sula: οι λέξεις τους δεν είναι παρά η μελωδική απελευθέρωση του συναισθηματικού τους φορτίου, περιλάλητου ή ανείπωτου.

- I got my mind. And what goes on in it. Which is to say, I got me.
- Lonely, ain't it?
- Yes. But my lonely is mine. Now your lonely is somebody else's. Made by somebody else and handed to you. Ain't that something? A secondhand lonely.