Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

FACTOTUM (1975), του Charles Bukowski


Πέμπτη πρωί, στο δρόμο για το γραφείο, ξεκινώ το Factotum. Φτάνοντας, μετά από μισή ώρα διαδρομής και τριάντα σελίδες ανάγνωσης, ο κύριος Chinaski μετρούσε ήδη καμιά δεκαριά απολύσεις, συν κάποιες οικειοθελείς αποχωρήσεις από δουλειές που, για να λέμε την αλήθεια, δεν κόπιασε και τόσο για να βρει. Με τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο για φόντο, κι ενώ άλλοι άντρες στην ηλικία του βρίσκονται σε πεδία μάχης, εκείνος στέκει στο περιθώριο κάθε πόλης που επισκέπτεται, έτοιμος να αποθεώσει, με την αφιλοσόφητη, αυθόρμητη στάση του, τους απόκληρους όλου του κόσμου. Μέσα από σύντομες, χιουμοριστικές βινιέτες, διακρίνεται ο απολαυστικός αυτοσαρκασμός ενός αποτυχημένου που ξέρει να γελά με τον εαυτό του. Και, κυρίως, γνωρίζει πώς να στέκεται στα πόδια του και να επιβιώνει απέναντι σε κάθε γύρισμα της τύχης. Ακολουθώντας το alter ego του, αναδεικνύεται ο καταραμένος ποιητής Bukowski. Αναμετρήθηκε με τις νόρμες της εποχής του και στάθηκε ψηλότερα, σε έναν κόσμο δικής του επινόησης. Αθυρόστομος και ντόμπρος, χωρίς περιττές σάλτσες και λοιπές αηδίες, έφτασε σε μία προφορικότητα του γραπτού λόγου που συναρπάζει και που στο Factotum απογειώνεται. Στις σελίδες του δε χωράνε καθωσπρεπισμοί και πολιτική ορθότητα. Σεξ, έρωτας, αλκοόλ, αφεντικά, γονείς - όλα έρχονται και παρέρχονται, αλλά στο τέλος λίγο σκοτίζουν τον ήρωα που απλά είναι χωρίς κανένα περαιτέρω άγχος (ή ανάγκη). Είτε τον δέχεσαι, είτε τον απορρίπτεις. Δε θα σου ζητήσει τίποτα διαφορετικό άλλωστε. Και αν σ’ έχει στην καρδιά του, αν με κάποιον μαγικό τρόπο κατάφερνες να πεισθείς γι’ αυτό, θα γυρνούσε πάντα σε σένα. Ανεξάρτητα αν θα του χάριζες ανταπόκριση ή όχι. Measure of a man άραγε; Την Πέμπτη το απόγευμα την είδα Chinaski και έβαλα τις φωνές στα αφεντικά μου. Μη με ρωτήσεις τι έκανα τη νύχτα.

2 σχόλια:

Ιωάννης Moody Λαζάρου είπε...

Από τα πιο αυτοβιογραφικά βιβλία του Bukowski... Μεταφέρθηκε και σε ταινία (θα το ξέρεις) από το Hamer με τον Dillon να παίζει τον Chinaski. Εκπληκτικό το soundtrack με μελοποιήσεις ποιημάτων και πεζών του.

theachilles είπε...

Σάμπως δεν είναι παντού αυτοβιογραφικός ο Charles; Η ταινία ήταν απολαυστική, αν κι έχω την αίσθηση ότι βασίστηκε γενικότερα στο έργο του Bukowski παρά στο Factotum συγκεκριμένα. Πρέπει να τη ξαναδώ, έχω να τη δω από τότε στις αίθουσες (2005 θαρρώ). Θα αναζητήσω το ost, με έπεισες.

Δημοσίευση σχολίου

 

ΤΟ ΑΛΛΟ ΔΩΜΑΤΙΟ © 2010

Blogger Templates by Splashy Templates